Każdego roku obserwujemy, jak cena energii elektrycznej idzie w górę. Pojawia się problem przy wyborze ogrzewania domowego. Jeśli zdecydujemy się na ogrzewanie elektryczne warto zwrócić uwagę na rozwiązania, które pomogą nam zaoszczędzić energię oraz pieniądze, dającym tym samym wszystkim domownikom komfort ciepła.

Co daje nam grzejnik elektryczny?

To idealny sposób na szybkie i wygodne ogrzewanie pomieszczeń. Grzejniki elektryczne możemy traktować jako ogrzewanie podstawowe, lub ogrzewanie uzupełniające. Sklepy budowlane posiadają wiele modeli różnej jakości, warto więc wcześniej nabyć odpowiednią wiedzę, by dokonać właściwego wyboru.

Grzejniki elektryczne to wygodna inwestycja, charakteryzują się także niskimi kosztami instalacji. Za zakup dobrej jakości produktu zapłacimy około 200 złotych, a koszt ich montażu jest o wiele mniejszy niż koszt montowania tradycyjnego ogrzewania centralnego.

Co więcej, używając tego typu ogrzewania nie musimy zagospodarowywać osobnego pomieszczenia na kotłownię. Wystarczy gniazdko elektryczne, by zasilić sprzęt i cieszyć się przyjemnym ciepłem.

Na jaki grzejnik się zdecydować?

Mając tak szeroki wybór ciężko prawidłowo wybrać rozwiązanie. Przede wszystkim musimy jasno określić charakterystykę danego pomieszczenia, które będzie ogrzewane oraz jakie są nasze potrzeby.

Istotny jest także sposób przekazywania powietrza, oto jego podstawowe rodzaje:

• Ogrzewanie konwekcyjne – najpopularniejszy rodzaj, ogrzania powietrza odbywa się we wnętrzu grzejnika, które następnie jest unoszone do góry, przez co dochodzi do cyrkulacji w całym pomieszczeniu. Ten typ ogrzewania uchodzi za najbardziej komfortowy, zarówno w odczuwaniu jak i użytkowaniu.
• Ogrzewanie radiacyjne – inaczej nazywane ogrzewaniem promiennikowym, coraz częściej wybierana forma ogrzewania, projektowane są w ten sposób, że oddają ciepło na całej powierzchni, co powoduje ich ekonomiczność w codziennym użytkowaniu. Ten rodzaj ogrzewania zbliżony jest do naturalnego ogrzewania słonecznego, a wrażenie cieplne przypomina nam to pochodzące z kominka. Mamy tu do czynienia z frontalnym procesem emitowania fal cieplnych – wiązka promieni wytworzona przez radiator podgrzewa przedmioty znajdujące się obok grzejnika, a ogrzane powietrze kierowane jest wprost na użytkownika. Jest to sposób polecany do wysokich pomieszczeń, są jednak znacznie droższe niż grzejniki konwekcyjne.

Istnieją cztery główne typy grzejników elektrycznych, dostępnych w sklepach:

• Grzejniki konwekcyjne – dosyć szybko się nagrzewają, dzięki czemu łatwo ogrzejemy dane pomieszczenie, natomiast po wyłączeniu po krótkim czasie są zimne. Są dosyć tanie – kosztują około 200 złotych, łatwe w utrzymaniu czystości i w użytkowaniu. Dostępne są grzejniki konwekcyjne stacjonarne oraz przenośne, większość z nich ma trzysferowy termostat. Istnieją także zaawansowane technologicznie modele, które mają na przykład regulację temperatury, czy funkcję ochrony przed mrozem. Zmniejsza się zatem wilgotność powietrza.
• Termowentylatory – działają na zasadzie konwekcji, w środku znajduje się spirala grzewcza, specjalny wiatraczek wydmuchuje ciepło na zewnątrz i pobiera powietrze z tyłu urządzenia. Urządzenie to idealnie nadaje się do dogrzania pomieszczenia, ponieważ dłuższa praca wiatraczka może zacząć być uciążliwa ze względu na jego dźwięk. Największą zaletą termowentylatora jest szybkie ogrzanie pomieszczenia. Musi mieć jednak dwustopniowy termostat i czujnik, który zabezpiecza urządzenie przed przegrzaniem się.
• Grzejniki olejowe – źródłem ich ciepła jest olej znajdujący się w środku grzejnika. Zdecydowanie wolniej nagrzewają się od poprzedników, z kolei po odłączeniu go od zasilania jeszcze przez długi czas ogrzewa pomieszczenie. Podczas nagrzewania się urządzenie pobiera dosyć sporo energii, jednak później termostat włącza zasilanie, gdy temperatura oleju lekko spadnie. Na dłuższą metę są bardziej oszczędne od grzejników konwektorowych, kosztują od 150 do nawet 600 złotych, w zależności od modelu i funkcji.
• Grzejniki ceramiczne – posiadają wkłady ceramiczne, które dość szybko się nagrzewają i powoli tracą temperaturę. Przeznaczone są głównie do dogrzewania pomieszczeń, najczęściej dostępne są wersje niestacjonarne. Pobierają dużo energii elektrycznej, co zwiększa koszty eksploatacji. Kosztują średnio 200 złotych.

Na co również warto zwrócić uwagę?

Musimy pamiętać o doborze optymalnej mocy grzewczej. Mieszkanie o standardowej wysokości ścian, które znajduje się w budynku dobrze zaizolowanym i energooszczędnym potrzebuje 85W na każdy metr kwadratowy. Jeśli mamy do czynienia ze słabo zaizolowanymi pomieszczeniami w nieocieplonym bloku wartość ta wzrasta do około 200W na metr kwadratowy. Co za tym idzie – mając pomieszczenie wielkości 20 metrów kwadratowych musimy zainstalować grzejnik o mocy od 1700 do 3000W, zależne jest to od stopnia izolacji budynku.

Biorąc pod uwagę korzystną cenę oraz jakość najlepszym rozwiązaniem wydają się być grzejniki konwektorowe oraz olejowe.

Posiadanie własnej wędzarni w ogrodzie to wyjątkowe udogodnienie. Samodzielnie możemy przyrządzać pyszne szynki, kiełbasy, ryby, czy sery. Jej budowa wcale nie jest aż tak trudna, a radość z własnych wyrobów i ich smak są niepowtarzalne. Jak więc przystąpić do budowy?

Na czym polega wędzenie?

Jest to metoda konserwacji żywności za pomocą dymu uzyskanego z powolnego i kontrolowanego spalania twardego drewna liściastego. Produkty uzyskują specyficzne zabarwienie powierzchni, smak oraz zapach. Wędzona żywność to doskonałe urozmaicenie diety dla osób, które dbają o to, by zdrowo się odżywiać.

Od czego zacząć?

Przede wszystkim musimy wybrać odpowiednie miejsce pod budowę, musi ono spełniać kilka wymagań. Po pierwsze dym z wędzarni nie może przeszkadzać sąsiadom, po drugie miejsce budowy musi być wystarczająco suche. Ostatnią kwestią jest pewność, ze używanie wędzarni w danym miejscu nie spowoduje zagrożenia pożarowego. Zanim wybierzemy odpowiednie miejsce warto więc nabyć pewną podstawową wiedzę.

Palenisko podstawą naszej wędzarni

Marzeniem każdego posiadacza wędzarni jest tworzenie zdrowych wędzonek, które mają pyszny smak i nie zmieniają kolorów. By to osiągnąć musimy wybrać odpowiednią konstrukcję naszej budowli.

O wyglądzie wędzonek i ich smaku decyduje przede wszystkim palenisko. Wyróżniamy ich dwa rodzaje:

• wędzarnia z paleniskiem bezpośrednim,
• wędzarnia z paleniskiem pośrednim, czyli z kanałem dymnym, który pełni rolę separatora, który oddziela wysoką temperaturę znad paleniska.

Tak więc jakość naszych wędzonek oraz samo wędzenie zależne jest od tego, jaki rodzaj paleniska wybierzemy i jak go wykonamy. W wędzarni powinniśmy spalać dosyć twarde drewno liściaste w przedziale temperatur od 230 do maksymalnie 500 stopni Celsjusza – jest to zależne od rodzaju wędzenia i technologii, którą zastosujemy.

Prawidłowo dym do wędzenia musi zawierać największą ilość substancji lotnych, czyli aldehyd mrówkowy, wyższe aldehydy, ketony, kwas octowy, związki żywiczne, a także alkohol. By mieć zapewniony odpowiedni proces spalania musimy uzyskać właściwą ilość i jakość dymu wędzarniczego, natomiast rodzaj użytego drewna da nam odpowiednią temperaturę i dym o różnych walorach.

Zasady budowy paleniska

Oto kilka najważniejszych zasad oraz materiały, które będą nam niezbędne w trakcie budowy:

• Podstawową zasadą jest jego wielkość. Palenisko stanowi największą powierzchnię w wędzarni, gdzie dochodzi do jak najmniejszej kumulacji temperatury w jego ścianach.
• Potrzebujemy drewnianą lub czystą, metalową beczkę, która będzie pełniła rolę komory wędzarniczej. Zamiast beczki możemy samodzielnie zbudować drewnianą skrzynkę, musi być ona jednak bardzo szczelna.
• Nie obejdzie się również bez cegieł i niewielkiej ilości cementu, możemy również zamiast niego użyć gliny.
• Kanał dymny musi znajdować się minimum 1,5 do 2 metrów od komory i przebiegać nieco pod górę. Głębiej znajdować się będzie jedynie palenisko – taki układ zapewni odpowiedni ciąg dymu.
• Opcją dodatkową, lecz niekonieczną jest użycie rury ceramicznej lub żelaznej, w celu zapewnienia odpowiedniego przepływu i temperatury.

Jak wędzić?

Wyróżniamy trzy podstawowe metody wędzenia:

• Na zimno – trwa najdłużej, nawet do kilku tygodni wraz z przerwami, odbywa się w temperaturze od 16 do 22 stopni Celsjusza.
• Na ciepło – wykonywane w temperaturze od 23 do 40 stopni Celsjusza.
• Na gorąco – jest to pieczenie, temperatura optymalna wynosi od 40 do 90 stopni Celsjusza.

Aby rozpocząć wędzenie w pierwszej kolejności należy rozpalić ogień w palenisku i za pomocą kilku suchych i grubych szczap drzewa liściastego uzyskać dużą ilość żar. Następnie należy lekko przydusić ogień i zasypać wilgotnymi trocinami.

Teraz można umieścić żywność w komorze wędzarniczej. Regularnie musimy kontrolować temperaturę, która panuje w wędzarni, zależy to od metody wędzenia, na którą się zdecydujemy. Uśredniając, wybierając metodę na ciepło, wędząc w temperaturze około 40 stopni Celsjusza po kilku godzinach nasze wyroby robią się już lekko podsuszone i uzyskują piękny kolor.

Niektóre mięsa jak na przykład szynka po takim czasie można już sparzyć w gorącej wodzie i po około godzinie zajadać się pysznym smakiem.

Na co warto zwrócić uwagę?

Podczas wędzenia musimy wziąć pod uwagę trzy bardzo ważne kwestie. Pierwszą z nich jest estetyka – jeśli wędzarnia ma stać w naszym ogródku dobrze by było, gdyby stanowiła integralną całość z pozostałym wystrojem. Nie będzie też na pewno stała tam krótki czas, musimy więc uwzględnić przy jej budowie wszelkie ewentualne zmiany ogrodu w przyszłości.

Kolejną kwestią jest wygoda. Musimy dokładnie wszystko rozplanować. Powinna być dosyć blisko by móc swobodnie doglądać ogień co pewien czas. Warto mieć także łatwy dostęp do składu opału, który powinien znajdować się tuż obok.

Jeśli mamy dosyć blisko sąsiadów warto wcześniej z nimi porozmawiać. Nawet, jeśli wybierzemy dosyć odległe miejsce na naszą wędzarnię może dojść do zadymiania znajdujących się w pobliżu lokatorów, którym może to przeszkadzać.

Spotkania ze znajomymi czy weekendowe grillowanie z rodziną to jedne z większych przyjemności. Często cały tydzień czekamy, by weekend móc odpocząć i zrelaksować się w gronie bliskich nam osób. Jedyne, co niemile nam się kojarzy to wielkie sprzątanie po imprezach. By ułatwić sobie to zadanie skorzystajmy z jednorazowych naczyń.

Komfortowe i bezpieczne rozwiązanie

Trzeba przyznać, że jest to bardzo wygodne rozwiązanie. Gdy zapraszamy większą ilość osób, gdzie każda użyje minimum jednego talerza, szklanki, kieliszka i sztućców suma naczyń robi się ogromna. Fakt, większość z nas posiada zmywarkę, zużywa ona jednak sporą ilość wody a także prądu. Lepiej zdecydować się na sprytniejsze rozwiązania, których na sklepowych półkach nie brakuje.

Najczęściej możemy spotkać jednorazowe naczynia wykonane z tektury, plastiku oraz styropianu. W dbałości o nasze środowisko powstały również takie, które wykonane są z substancji naturalnych, które ulegają szybkiej biodegradacji.

Konkurencja jest dosyć spora, stąd coraz to nowsze produkty, papierowe kubki to już przeżytek, możemy także liczyć na większą trwałość i bezpieczeństwo nowoczesnych produktów. Co więcej, naczynia jednorazowego użytku posiadają doskonałe parametry izolacyjne, dzięki czemu potrawy lub napoje pozostaną ciepłe przez dłuższy czas.

Jednorazowe naczynia

Oto kilka najbardziej popularnych rodzajów naczyń:

• Kubki – dostępne są w różnych rozmiarach, dzięki czemu dopasujemy ich wielkość do rodzaju napoju, który serwujemy. Możemy także zdecydować się na kubki termiczne, czyli takie, które przez dłuższy czas utrzymają napój w cieple. Warto zainwestować w kubki nieco lepszej jakości – są bardziej trwałe, dzięki czemu niwelujemy ryzyko pęknięcia i skaleczenia się bądź oblania napojem. Istnieją także kubki w kształcie filiżanek, nadają się do herbaty lub kawy. Komplet takich kubków kosztuje około 7 złotych.
• Talerze – możemy je zakupić w wersji plastikowej lub papierowej, zależy też co będziemy na nich serwować. Możemy kupić małe talerzyki, jak i duże talerze na większe posiłki, a nawet talerze na zupę. Jeśli wśród gości są małe dzieci warto zadbać także i o nie – kupmy więc talerzyki z wizerunkami postaci z bajek, co dodatkowo urozmaici ich posiłki. Komplet talerzy kosztuje około 10 złotych.
• Sztućce – noże, łyżki, łyżeczki, widelce jednorazowego użytku wykonane z lekkiego plastiku, tutaj również warto zwrócić uwagę na lepszą jakość by nie uległy złamaniu podczas jedzenia posiłku. Komplet noży, łyżek lub widelców kosztuje około 3 złotych.
• Opakowania na jedzenie – wykonane najczęściej ze styropianu, ile razy mamy sytuację, w której zostaje nam mnóstwo jedzenia po imprezie? Najlepszym rozwiązaniem jest rozdanie części jedzenia gościom, jednak pakowanie tego w plastikowe pojemniki czy folie jest dosyć uciążliwe. Styropianowe opakowania umożliwiają nam łatwy i bezpieczny transport dzięki zamknięciu, są pojemne, więc bez problemu pomieścimy sporą ilość pożywienia. Kosztują około 30 złotych za 100 sztuk.
• Opakowania na ciasto – wykonane z plastiku i papieru, często torty lub ciasta wymagają delikatnego transportu, opakowanie pozwoli nam bezpiecznie dotrzeć mu do domu. Za jedną sztukę zapłacimy około 50 groszy.

Wygoda górą

Naczynia jednorazowe to o wiele wygodniejsze rozwiązanie. Po udanej imprezie jedyne co musimy zrobić to wyrzucić wszystkie naczynia oraz sztućce do kosza. Dzięki takiemu rozwiązaniu unikniemy też stłuczenia elementów zastawy – ile razy zdarzyła się sytuacja, w której ktoś niechcący stłukł filiżankę czy talerzyk z kompletu?

Dodatkowo jest to znacznie tańsza opcja – wydamy w sumie około 20 złotych, a naczyń starczy nawet i na drugą imprezę. Biorąc pod uwagę zmywanie wszystkich naczyń i czas na to stracony – nie ma co porównywać.

Co więcej, w dzisiejszych czasach, by sprostać oczekiwaniom klienta, producenci tworzą coraz to atrakcyjniejsze naczynia z tworzyw sztucznych, możemy nawet znaleźć wersję ekskluzywną, która doskonale imituje szkło, dzięki czemu potrawy prezentują się bardzo oryginalnie.

Naczynia biodegradalne – innowacja na rynku

Jest to doskonała alternatywa dla naczyń jednorazowych, wykonane są z naturalnych i łatwo dostępnych substancji, najlepiej jednak sprawdzają się otręby pszenne. Jest to materiał całkowicie naturalny, odnawialny i można go ponownie przetwarzać, dbając jednocześnie o nasze środowisko. Można je stosować zarówno do zimnych napojów oraz ciepłych płynów i dań, nie zmieniając przy tym smaku.

Co ważne, przy ich produkcji nie dochodzi do powstania żadnych substancji, które zanieczyszczałyby powietrze, wodę czy ziemię. Sam proces produkcji nie powoduje emisji szkodliwych gazów, a kompost, który otrzymujemy jest wykorzystywany jako nawóz w rolnictwie.

10 sztuk talerzy kosztuje 7 złotych – koszty są więc niewiele wyższe od naczyń plastikowych, a są o wiele bardziej ekologiczne. Jest to nie tylko wygoda i oszczędność, ale także dbałość o nasze środowisko. Odtąd, organizując grilla czy imprezę, pomyślmy o rozwiązaniu korzystniejszym dla nas i naszej planety.

Moda na piece kaflowe powraca. Kiedyś znajdowały się prawie w każdym domu, później zaczęto je usuwać na rzecz kuchenek gazowych oraz ogrzewania centralnego. Na szczęście ludzie odkryli ich zalety na nowo, dzięki czemu coraz częściej spotykamy je w naszych domach.

Nowoczesność kontra tradycja

Współczesne piece kaflowe różnią się nieco budową, dzięki czemu są o wiele bardziej nowoczesne i jeszcze bezpieczniejsze. Bardzo często posiadając jeszcze stare piece sprzed kilkudziesięciu lat decydujemy się na ich renowację. W ten sposób mamy możliwość łączenia starych tradycji z nowoczesną techniką.

To, co nie uległo zmianie to sposoby wytwarzania i magazynowania ciepła. Powinno się opalać je drewnem, mają niepowtarzalny charakter. To, co uległo zmianie to technika budowy oraz materiały, z których są wykonywane. Poszerzyły się także ich możliwości grzewcze – wystarczy jeden piec na cały dom, by dać wystarczające ciepło.

Dzisiejsze metody

Niegdyś piece kaflowe powstawały dzięki metodzie warstwowej – murowało się cały piec, który stanowił nierozłączną całość od fundamentów aż po górną, zamykającą część pieca. Dopiero na gotowym fundamencie murowało się palenisko z płyt oraz cegieł szamotowych, następnie instalowano drzwiczki do podkładania opału oraz usuwania popiołu. W następnej kolejności murowało się kanały dymowe nad paleniskiem, odpowiadające za masę kumulacyjną pieca. Na samym końcu piec okładany był kaflami.

Dzisiaj buduje się piece w taki sposób, gdzie wszystkie elementy są niezależne od siebie, przez co forma pieca jest o wiele mniej ograniczona. Możemy więc pofantazjować, jeśli chodzi o projekt pieca, nadać mu oryginalny kształt i wygląd. Warto też dopasować piec do charakteru naszego wnętrza.

Oto jakie zmiany zaszły w poszczególnych elementach konstrukcyjnych:

• Palenisko – najczęściej zastępuje się je gotowymi wkładami piecowymi. Czym różnią się od tradycyjnych wkładów kominkowych? Posiadają o wiele głębszą komorę spalania, a korpus wykonany z żeliwa wyłożony jest zawsze elementami szamotowymi, by piec dawał jak największą ilość ciepła. Dlatego też wkłady posiadają mniejszych rozmiarów szyby, przez którą nie wypromieniowuje już duża ilość ciepła i da się to kontrolować. Wkłady piecowe możemy również łączyć z innymi elementami, które akumulują ciepło – powietrznymi oraz wodnymi. Mamy też do czynienia z wieloma możliwościami automatyzującymi spalanie.
• Masa kumulacyjna – odpowiada za magazynowanie ciepła, które wytwarzane jest w procesie spalania, a następnie rozchodzi się po domu, gdy w piecu się już nie pali. Obecnie masę kumulacyjną stanowią ceramiczne kanały dymowe lub zbiorniki buforowe wypełnione wodą.
• Kanały dymowe – powstają z cegieł bądź płyt szamotowych, możemy także użyć gotowych kaształtek ze spieków ceramicznych. Muszą mieć taki kształt, by gorący dym, który w nim przepływa oddał w nich jak największą ilość ciepła. Właściwie wykonane kanały dają dym o temperaturze od 500 do 1100 stopni Celsjusza po wyjściu z paleniska.
• Zbiorniki buforowe – umieszcza się go poza piecem, włączony jest w instalację centralnego ogrzewania oraz ciepłej wody użytkowej. Jeśli w danym sezonie nie grzejemy zbiornik może współpracować z kolektorami słonecznymi i służyć do przygotowania ciepłej wody.
• Obudowa pieca – wykonuje się je wciąż z materiałów ceramicznych, ponieważ doskonale przewodzą ciepło. Zazwyczaj używa się kafli piecowych, jeśli użyjemy płyt lub cegieł szamotowych musimy pokryć je specjalnymi tynkami, które odporne są na przegrzewanie. W dzisiejszych czasach jednak znacznie poszerzył się wybór kafli, co daje duże pole do popisu. Możemy zdecydować się na tradycyjne kafle nawiązujące do wzorów z różnych epok lub zdecydować się na nowoczesne kafle wielkoformatowe. Dodatkowo mamy szeroki wybór glazury, nie musimy wybierać spośród kilku kolorów lecz kilkudziesięciu.

Działanie pieca

Zadaniem prawidłowo pracującego pieca kaflowego jest wytworzenie jak największej ilości ciepła w jak najkrótszym czasie. Piec powinien zmagazynować je po czym powoli oddawać. By takie działania były możliwe musi zachodzić gwałtowne spalanie w palenisku pieca. Duży dostęp powietrza ograniczany jest w miarę spalania aż do całkowitego zamknięcia, gdy drewno spala się do formy żaru. Wtedy uwalniane są spore ilości ciepła, które wytworzone w trakcie dwóch godzin powinno ogrzewać pomieszczenie przez około dwanaście godzin.

Nowoczesne piece kaflowe mają znacznie większy potencjał niż te sprzed kilkudziesięciu lat. Ogrzewają one bowiem cały dom, a nie wyłącznie pomieszczenie, w którym się znajduje. Wspomagając produkcję ciepłej wody piec może być podstawowym źródłem ciepła w naszym domu.

Tradycyjne wkłady posiadają niezwykle małe szyby lub nie posiadają ich wcale, z tego powodu zazwyczaj są zabudowane od strony widocznej aby w oczy rzucała się wyłącznie piękna obudowa pieca.

Jeśli więc uwielbiamy nietypowe rozwiązania architektoniczne oraz połączenia nowoczesności z tradycją dawnych czasów warto zdecydować się w dzisiejszych czasach na piec kaflowy. Jest on tani w eksploatacji, wydajny, a do tego jego oryginalny wygląd będzie cieszył oko wszystkich domowników oraz gości.

Ogrodzenie domu jest bardzo istotne – zapewnia bezpieczeństwo nam i całej rodzinie. Ważne, by pasowało do stylu naszego domu, a także charakteru otoczenia. Inaczej również będzie wyglądało ogrodzenie na dużym terenie na wsi, a inaczej na małej działce w mieście. Na co zwrócić więc uwagę przy wyborze ogrodzenia?

Dlaczego warto ogrodzić naszą działkę?

Po pierwsze – wyraźnie ukazuje naszą własność, nie zawsze musi być to duże, okazałe ogrodzenie, mogą to być wały, kopczyki z kamieni, przystrzyżona trawa. Rodzaj ogrodzenia warto dostosować do warunków, jakie panują w okolicy i mieć świadomość, że decyduje ono o naszym komforcie i bezpieczeństwie, jeśli więc mieszkamy w zaludnionej okolicy nie pozwolimy sobie wyłącznie na trawnik, czy żywopłot.

Często pokaźne ogrodzenia świadczą o niskim poczuciu bezpieczeństwa w okolicy, mogą także przyciągać niechciane osoby, które myślą, iż chroniąc w taki sposób dom musi on skrywać duży majątek. Taka sama sytuacja dotyczy niezwykle ozdobnych bram i murów. Warto więc postawić na solidność, jakość i funkcjonalność.

Z jakiego materiału powinno być wykonane ogrodzenie?

Wybierając odpowiedni materiał zwróćmy uwagę nie tylko na jego walory estetyczne, weźmy pod uwagę głównie naszą ochronę. Nie warto oszczędzać na tanich, niskiej jakości materiałach, które po pewnym czasie ulegną zniszczeniu. Dobrze, jeśli materiał będzie odporny na wiele czynników.

Wyróżniamy kilka rodzajów najpopularniejszych materiałów:

• Ogrodzenie drewniane – idealnie nadają się do zabudowy miejskiej oraz wiejskiej, drewno to niezwykle przytulny materiał, który nie tylko estetycznie wygląda, ale także jest przyjemny w dotyku i zapewnia bezpieczeństwo. Ogrodzenie drewniane powinno być szczelne, odpowiednio zaimpregnowane, dzięki czemu nie straszne mu będą wszelkie opady atmosferyczne, grzyby i owady. Musi być ono wykonane z trwałego rodzaju drewna, na przykład sosnowego lub świerkowego. Ogrodzenie drewniane to wydatek średnio 150 złotych za metr bieżący.
• Ogrodzenie metalowe – najpopularniejszy rodzaj – jest najtańsze i najczęściej spotykane, wykonane z siatki rozpiętej na słupkach z metalowych rurek. W sklepach budowlanych możemy spotkać całe gotowe już przęsła. Najdroższym i zarazem najefektywniejszym wariantem jest zamówienie ogrodzenia z kutego żelaza. Pamiętajmy jednak o odpowiedniej impregnacji, by uchronić je przed korozją. Cena ogrodzenia metalowego dobrej jakości waha się miedzy 180 a nawet 400 złotych za metr bieżący.
• Ogrodzenie z cegły – jest szczelne i izoluje nas od otoczenia, w zależności od naszej inwencji możemy wykonać bardzo efektowne ogrodzenie murowane z cegły. Łatwo się one nagrzewają i podnoszą temperaturę nawet o kilka stopni, co dobrze wpływa na roślinność, znajdującą się przy murze. Takie ogrodzenie powstaje z cegieł układanych na zaprawie cementowej lub cementowo-wapiennej. Wykonanie całego ogrodzenia wraz ze wszystkimi elementami będzie nas kosztowało około 5000 złotych.
• Ogrodzenie z kamienia – bardzo ładnie się prezentują, pasują do stylu nowoczesnego oraz tradycyjnego. Lepiej jednak nadaje się do działek o większej powierzchni, ponieważ jest szczelne i przy małej działce może sprawić wrażenie przytłoczenia. Chyba, że zastosujemy prześwity lub dodamy drewniane lub metalowe elementy. Do budowy ogrodzenia najlepiej użyć twardych skał magmowych, piaskowców lub wapieni – będą one odporne na warunki atmosferyczne i bardziej trwałe. Za metr bieżący takiego ogrodzenia zapłacimy około 200 złotych.
• Ogrodzenie betonowe – są najtańszym rodzajem ogrodzenia spośród wymienionych, używa się do ich stworzenia betonu oraz cienkiej siatki zbrojeniowej. Zazwyczaj do tego typu ogrodzeń dodaje się elementy drewniane lub metalowe, by nie przytłaczały swą surowością i masywnością. Dobrze jest pomalować betonowe ogrodzenie farbą emulsyjną lub akrylową, by nadać mu estetycznego wyglądu. Stawianie takiego ogrodzenia nie należy do najłatwiejszych, ze względu na jego wagę. Za metr bieżący zapłacimy około 80 złotych.

Ważne informacje

Jeśli chodzi o wymiary naszego ogrodzenia, jego szerokość nie może być mniejsza niż 0,9m, brama natomiast musi mieć co najmniej 2,4m szerokości. Warto jednak zamontować nieco szerszą bramę, by zapewnić sobie swobodny wjazd samochodem.

Jeśli stawiamy ogrodzenie, które biegnie wzdłuż ulicy, torów kolejowych, czy innych miejsc publicznych lub gdy jego wysokość przekracza 2,2 metra należy zgłosić ten fakt w starostwie powiatowym lub urzędzie miasta. Wszelkie zmiany konsultować musimy z zarządcą drogi: administracją, wójtem, czy zarządem powiatu lub województwa.

Doprowadźmy tez wszelkie przewody zasilające zanim położymy nawierzchnię podjazdu. Tyczy się to automatyki do bram, elektrozamka furtki, oświetlenia, czy bramofonu. Pomyślmy także o awaryjnym źródle zasilania, na przykład akumulatorze w razie, gdyby miało braknąć zasilania z sieci.

Warto także zainwestować w oświetlenie naszego ogrodzenia. Łatwiej będzie nam poradzić sobie po ciemku na przykład przy szukaniu kluczy lub zamka. Może być ono uruchamiane za pomocą czujnika ruchu, dzięki czemu świeci się wyłącznie wtedy, gdy jest to potrzebne. Nie montujmy też mocnego, ostrego światła, niech będzie ono delikatne i subtelne.