Języka polskiego uczymy się od najmłodszych lat. Chodzi o to, aby jak najszybciej przyswoić sobie jego podstawowe zasady, aby móc jak najwcześniej komunikować się w tym języku z innymi osobami, w tym z tymi najważniejszymi dla nas – rodzicami, rodziną, nauczycielami, czy znajomymi. Początkowo uczymy się najprostszych kwestii – czym jest litera, czym jest głoska i jakie są różnice między literą a głoską, a także czym się różni spółgłoska od samogłoski, które są dźwięczne, a które bezdźwięczne, które są ustne, a które nosowe. Z czasem uczymy się zasad ortograficznych oraz interpunkcyjnych. Wiemy, że przecinki należy stawiać po wymienianiu kolejnych wyrazów, a kropkę na końcu zdania. Rozróżniamy, które wyrazy rozpoczynają się od wielkiej litery, a które od małej litery, a jaka jest z tym związana zasada. Wiemy, czym jest rzeczownik, czym jest czasownik, a czym przymiotnik, poznajemy też tryby i ich podział oraz odmianę wyrazów przez wszystkie siedem przypadków. Ta znajomość gramatyki będzie nam potrzebna w szkole średniej, aby napisać wypracowanie na wysokim poziomie, dobrze zrobione stylistycznie, a także pod kątem leksykalno-gramatycznym. W tym wypadku powinniśmy się zapoznać z epitetami oraz porównaniami, warto też wiedzieć, jak się je tworzy. Gdy już nabędziemy tę wiedzę, możemy się pouczyć trudniejszych środków stylistycznych – np. co to jest anafora, czym jest onomatopeja, jaka jest różnica między alegorią i metaforą, kiedy używamy dygresji, kiedy potrzebna jest apostrofa, a czym jest epifora.
