Język polski towarzyszy każdemu z nas od samych początków naszego istnienia. Uczymy się go, rozwijamy nasze zdolności komunikacyjne, zarówno pisemne, jak i te mówione. Tak samo podczas naszej edukacji, stykamy się z takim przedmiotem jak „język polski”. Tym samym jesteśmy wręcz zmuszani do uczenia się i odkrywania aspektów językowych, o których nie mieliśmy pojęcia, aczkolwiek stosowaliśmy je dzięki temu, że nauczyliśmy się od bliskich nam osób, podczas całego naszego okresu dorastania. Z czasem również uczymy się od osób z zewnątrz, nauczycieli, profesorów, wychowawców.
Język polski prawdopodobnie pozostawia w pamięci nie jednej osoby różne określenia, które odnoszą się stricte do epok lub poszczególnych dzieł z danej epoki literackiej. Co to jest mesjanizm? Jest to po prostu nurt filozoficzno-religijny. Nauczyciel języka polskiego z pewnością wspomniał o nim, podczas opracowywania dzieł z epoki romantyzmu. Odnosi się do wiary w przyjście i zbawienie mesjasza. Możemy zauważyć użycie tego określenia w „Dziadach” Adama Mickiewicza. Odnosi się ono bowiem do mesjanistycznej roli Polaków i Polski. Kto czytał, z pewnością wie o co chodzi.
W dzisiejszych czasach spotykamy się bardzo sporadycznie z zastosowaniem lub użyciem tego sformułowania, poza odniesieniem do dzieł literackich z innych epok. Jest to poniekąd oczywiste, gdyż zmieniają się trendy, postrzeganie ludzkie, a także opinie i zainteresowania względem tego, co powinna prezentować czytelnikowi obecna literatura w wieku XXI.
