Zaburzenia układu krążenia potrafią generować różnorodne objawy, mniej czy bardziej uciążliwe. Potrafią informować o groźnych patologiach, rozwijających się w narządach, jak i być krótkim oraz przemijającym symptomem, niewymagającym specjalistycznego leczenia. Warto więc poznać najpopularniejsze choroby, które powinny skłonić chorego do konsultacji kardiologicznej i potencjalne etiologie ich występowania. Gdy specjalista kardiolog jest konieczny?

Nierówne kołatanie serca – lub jest czynnikiem do lęku?

Subiektywnie odczuwane zmiany w ciągu, częstotliwości i szybkości bicia serca, określane są kołataniem. Mocne kołatanie serca może nastąpić u osób zdrowych, jak i może zapowiadać dolegliwość. Rytm serca związany jest z wielu elementów, które potrafią go zakłócać – wśród nich wymienić można trening sportowy oraz stres, duże emocje i funkcjonowanie substancji psychoaktywnych czy alkoholu. Natomiast szybkie kołatanie serca w nocy oraz podczas spoczynku może informować o arytmii, wysokiej temperaturze, hipoglikemii i innych, groźnych zaburzeniach. Z tego powodu, gdy kołatanie serca zdarza się powszechnie i jeśli wtórują mu zawroty głowy, zbytnie pocenie się, przyspieszony oddech, ucisk w klatce piersiowej oraz rozwój ciśnienia – konieczna stoi się pilna konsultacja lekarska, podczas której lekarz zweryfikuje etiologię nieprzyjemnych symptomów i złagodzi ich rozwój. Także ucisk zamostkowy może informować o schorzeniu, które należy skonsultować z kardiologiem – dławica piersiowa generuje nieprzyjemne odczucie bólu, umiejscowionego za mostkiem. Jest ona objawem dolegliwości niedokrwiennej serca oraz musi być leczona, w celu ustabilizowania stanu chorego. Ucisk charakterystyczny dla tej dolegliwości jest duży oraz uciskowy, może przenikać do szyi, lewego ramienia oraz barku, jak i do strefie nadbrzusza. Ucisk tenże generowany jest przez stres i trening sportowy, ustępuje podczas odpoczynku oraz wymaga weryfikacji w drodze specjalistycznych badań.

Czym warunkowana jest praca serca oraz jakie sygnały generują jej schorzenia?

Rytm serca determinowany jest wielu elementami oraz wyczuwalny jest jako tętno w pewnych miejscach na ciele. Dodatkowo – miany być może subiektywnie przez konkretną osobę. Zawsze potrzebna jest konsultacja kardiologiczna, gdy tętno ulega zmianom, jak i, jeśli jego zaburzeniom wtórują sygnały w formie zawrotów głowy, zasłabnięć oraz uciski w klatce piersiowej. Warto zaznaczyć, iż tętno odzwierciedla pracę układu sercowo-naczyniowego oraz może mieć element diagnostyczny w procesie innych zaburzeń. Na dobrą pracę serca nacisk jest również ciśnienie tętnicze, które – gdy jest wzmożone – może być etiologię uczących się chorób, takich jak dolegliwość niedokrwienna, zawał i niewydolność serca. W klubie z tym, warto weryfikować stopień swojego ciśnienia oraz zgłaszać wszystkie niepokojące sygnały lekarzowi specjaliście. Nadciśnienie tętnicze diagnozowane jest, gdy podczas śnie jego stopień jest większy od określonej normy. Może ujawnić się, iż nadciśnienie nie wywoła żadnych symptomów u chorego, co jest niebezpieczeństwo dla zdrowia, a chociażby życia – niezdiagnozowane nadciśnienie doprowadza bowiem do stopniowego uszkadzania wielu organów w ludzkim systemie.

Gdy warto wykonać analizowania kardiologiczne?

Dolegliwości serca oraz schorzenia działania układu sercowo-naczyniowego stanowią niejednokrotnie wynik oddziaływania elementów ryzyka, które generują występowanie patologii oraz dysfunkcji. W związku z tym, osoby będące w grupie ryzyka powinny często wykonywać badanie, którego celem jest weryfikacja poziomu markerów sercowych – gdy ich natężenie jest zbytnie, można podejrzewać początki uczących się zaburzeń. W takim wypadku chory winien zostać otoczony specjalistyczną kontrolą oraz często kontrolować stan swojego zdrowia.
Elementami ryzyka dolegliwości niedokrwiennej, która jest etiologię zawału serca, są:
•insulinooporność towarzysząca cukrzycy,
•niedotlenienia, spowodowane miażdżycą,
•zapalenia,
•schorzenia krzepnięcia,
•dysfunkcje nerek.
Gdy chory ma na samą z wymienionych choroby, jak także, gdy czuje niepokojące sygnały, winien zgłosić się do kardiologa, jaki z pewnością przeprowadzi analizowania poziomu troponin sercowych, będących pewnymi z ważnych markerów dolegliwości niedokrwiennej serca.

Jak dostać się do kardiologa?

Dolegliwości serca oraz naczyń krwionośnych zabijają rocznie blisko 170 tysięcy Polaków. Jest to jedyna z ważnych etiologii przedwczesnej śmierci w własnym kraju. Prostym sposobem na zapobieganie wadom serca jest systematyczne badanie się oraz konsultacje z kardiologiem. Do kardiologa przychodzą osoby z względu innych choroby oraz wady. Do najpopularniejszych można zakwalifikować pomiędzy innymi: podniesione ciśnienie krwi, spadek wydolności fizycznej, duszność wysiłkową, uciski w klatce piersiowej, poczucie nierównego bicia serca, kołatanie, a również zasłabnięcia oraz omdlenia. Konsultacja taka może zrobić się z inicjatywy samego chorego czy po skierowaniu specjalisty chorób wewnętrznych (internisty), a również każdego innego specjalisty, który zwrócił uwagę na niepokojące sygnały ze strony układu krążenia.

Ucisk w strefie serca wielu osobom precyzyjnie kojarzy się z niebezpiecznymi dla zdrowia, a chociażby życia dolegliwościami kardiologicznymi. Lub natomiast kujący ucisk w klatce piersiowej zawsze musi zwiastować kłopoty z sercem? Sprawdzamy!

Dolegliwości bólowe umieszczone w klatce piersiowej, nazywane przez chorych jako ucisk serca lub ucisk za mostkiem, są jedną z najpopularniejszych etiologii zgłaszania się do specjalisty. Poznanie tego rodzaju symptomów w pierwszej kolejności polega na przyjęciu czy wykluczeniu, iż choroby mają charakter zagrażający życiu pacjenta oraz są wywołane np. dolegliwością niedokrwienną serca (określaną też jako dolegliwość wieńcowa serca) pod formą zawału serca czy niestabilnej dusznicy bolesnej. Wieńcowy ucisk serca, będący symptomem zaburzeń kardiologicznych, cechuje się bowiem trzema podstawowymi zaletami:
•jest umieszczony za mostkiem.
•jest w śnie (w zawale) czy w trakcie wysiłku, lęku, zimna, posiłku (w stabilnej dusznicy bolesnej),
•ustępuje pod wpływem zażytych podjęzykowo azotanów (po maksymalnie sześciu minutach).
Ucisk wieńcowy jest zwykle piekący oraz dławiący, promieniuje do kończyn górnych (szczególnie lewej), barków, żuchwy, szyi lub jamy brzusznej. Typowy ucisk wieńcowy spełnia wszystkie powyższe trzy cechy, gdy są tylko dwie – mowa jest o nietypowym bólu wieńcowym, a jedna wskazuje na małe zagrożenie, iż choroby bólowe mają kontakt z dolegliwościami serca .

Inne sygnały przed zawałem

Jak już wcześniej wspomnieliśmy, ucisk po przeciwnej stronie klatki piersiowej że być symptomem zawału serca, czyli martwicy mięśnia sercowego wywołanego jego niedokrwieniem, niejednokrotnie na skutek postępującej dolegliwości miażdżycowej (pęknięcia blaszki miażdżycowej i zablokowania tętnicy doprowadzającej krew do serca). Uczy się, iż co roku w Polsce na zawał umiera blisko 200 tys. osób. Z tego powodu warto wiedzieć, jakie sygnały – poza uciskiem serca – potrafią sygnalizować zbliżający się zawał. Czasem dotyczą one ogólnego działania organizmu oraz są jako:
•zmęczenie,
•potliwość,
•duszności,
•wymioty oraz mdłości,
•kaszel,
•zawroty głowy,
•szumy w uszach,
Gdy ucisk za mostkiem, czasem będący w towarzystwie powyższych symptomów, trzyma się ponad 5 minut, nie ustępuje po odpoczynku czy po zastosowaniu nitrogliceryny (tylko przez chorych, jakim specjalista uprzednio przepisał takie środki) należy niezwłocznie wezwać pomoc. Im wcześniej chory z podejrzeniem zawału trafi pod fachową opiekę a im szybciej zacznie się właściwe leczenie, tym bardzo mięśnia sercowego można uratować.

Ucisk w strefie serca – możliwe etiologie niekardiologiczne

Wykluczenie etiologii kardiologicznych bólu serca jest powszechnie dopiero początkiem diagnostyki – ucisk w klatce piersiowej że być manifestacją niezwykle wielu zaburzeń, również stosunkowo niegroźnych, jak również zagrażających życiu chorego. Oraz tak uciski klatki piersiowej potrafią stać w procesie zapalenia oskrzeli oraz tchawicy, zapalenia przełyku, przepukliny rozworu przełykowego i refluksu żołądkowo-jelitowego. Na choroby tego rodzaju skarżą się osoby z dolegliwościami układu mięśniowo-szkieletowego, takimi jak zespół Tietza lub stany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Ucisk w strefie serca może towarzyszyć kolce żółciowej, zapaleniu pęcherzyka żółciowego i kamicy dróg żółciowej. Czasem są to choroby psychogenne, połączone z depresją i innymi dolegliwościami psychicznymi. Bólami serca potrafią się przejawiać także guzy tarczycy, grasicy, osierdzia, a również nowotwory sutka, oskrzela, nerki, a chociażby prostaty. Z tego powodu jakiekolwiek choroby bólowe mięśnia sercowego należy niezwłocznie skonsultować z specjalistą. Szybko postawiona kwalifikacja zdecydowanie zwiększa możliwości na wprowadzenie skutecznego leczenia, również w wypadku zaburzeń mniej niebezpiecznych, jak oraz tychże bezpośrednio zagrażających życiu.

Ucisk serca – przeziębienie

Kujący ucisk w centrum może pojawić się w trakcie przeziębienia. Zazwyczaj dokucza wówczas suchy oraz męczący kaszel, który przyczynia się do zniszczenia małych włókien nerwowych oraz obciążenia chrząstek żebrowych. W konsekwencji uczy się stan zapalny, jaki jest etiologią przykrych choroby.

Ucisk serca – gwałtowne przeżycia psychiczne

Gwałtowne przeżycie psychiczne, np. nagła śmierć bliskiej osoby, nagła strata pracy, zawód miłosny, potrafią przydać się do pojawienia się symptomów tzw. wdowiego serca (kardiomiopatii takotsubo). Wtedy serce zaprzestaje się kurczyć, a sygnały sugerują zawał. A w badaniach nie znajduje się żadnych zmian w naczyniach wieńcowych ani żadnej innej patologii w obszarze serca, poza tym, iż niemal się nie kurczy. Osoby wrażliwe, które powszechnie są narażone na przeżycia psychiczne, potrafią zapaść na nerwicę serca (odmiennie zespół Da Costy). Jest to stan chorobowy subiektywnie odczuwanych różnorakich schorzeń czynnościowych ze strony serca, w formie mocnego czy nadmiernego bicia serca, bólu o charakterze zwykle kłującym, przeszywającym, zlokalizowanym niejednokrotnie na małej przestrzeni w strefie koniuszka serca. Dolegliwościom tym wtórują zazwyczaj niepokój, szybkie męczenie się oraz odczucie ściskania w życiu.

Urazy oraz kontuzje stawów – kolanowego, łokciowego, barkowego lub skokowego – potrafią przytrafić się również wskutek nieszczęśliwego upadku, np. na oblodzonym chodniku, jak również być wynikiem uprawiania sportu. W który sposób można chronić uszkodzone stawy przed pogłębieniem choroby oraz innymi urazami? Sprawdzamy!

Aktywność ruchowa to jedyny z najistotniejszych sposobów na utrzymanie zdrowia oraz odpowiedniego nastawienia. Liczne analizowania naukowe dowiodły, iż trening sportowy obniża ryzyko zapadnięcia na zaburzenia układu krążenia, nowotwory jelita grubego, osteoporozę lub nadciśnienie, hamuje zaburzeniom lipidowym, cukrzycy, nadwadze oraz otyłości. Pomimo to praca ruchowa nosi ze sobą niebezpieczeństwo w formie kontuzji oraz urazów narządu ruchu, szczególnie wśród sportowców wyczynowych. Oraz tak osoby uprawiające zawodowo piłkę nożną są bardziej narażone na urazy kolana, odznacza się również dysfunkcje oraz zaburzenia stawów charakterystyczne dla przedstawicieli innych dyscyplin, takie jak łokieć tenisisty, kolano skoczka lub bark pływaka.

Czemu tkanka stawowa się zużywa?

Nacisk na chrząstkę jest nie tylko wiek człowieka, jednak również patologie w strukturze anatomicznej, dolegliwości autoimmunologiczne, nadwaga, brak ruchu lub niedobory żywieniowe prowadzące do schorzeń w jej strukturze. Wszystkie te elementy sprawiają, iż w hydroelastycznej tkance dochodzi do odwodnienia, przez co nie może już chronić kości – dochodzi wtedy do zmian. Do zniszczenia tkanki stawowej prowadzą także urazy stawu. Dolegliwość zwyrodnieniowa stawów rozpoczyna się od tkanki stawowej. Ta fazę jest lekka oraz elastyczna, bo całości rolę amortyzatora między kośćmi. Dzięki niej nie ocierają się o siebie. A dziś wyobraźmy sobie, co się dzieje, gdy ta delikatna przegroda rozpoczyna się ścierać. Staw zaprzestaje wówczas odpowiednio działać. Jego zniekształcenie powoduje, iż zaczynamy mieć trudności z zajmowaniem się.

Regeneracja stawów rozpoczyna się od leczenia

Jeśli przytrafi się nam kontuzja kolana czy łokcia, istotne jest jak najszybsze zdiagnozowanie urazu i zastosowanie właściwego leczenia. W wypadku profesjonalnych sportowców powszechnie przesądza to o możliwości kontynuowania kariery. Leczenie zachowawcze urazów obejmuje odpowiednie zaopatrzenie stawu (nastawienie zwichnięcia, opatrunki, unieruchomienia), terapię farmakologiczną i fizykoterapię. W blisko 2/3 wypadków kontuzji sportowych wymagane jest leczenie chirurgiczne. Elementem kuracji jest też leczenie usprawniające, które umożliwia przywrócić odpowiednią funkcjonalność narządu ruchu po kontuzji i leczeniu zachowawczym czy operacyjnym. W jego skład wchodzą m.in. kinezyterapie, masaże lub fizykoterapia. Istotnym czynnikiem również leczenia, jak również regeneracji stawów po urazach i zapobiegania kolejnym kontuzjom jest wykorzystywanie właściwych stabilizatorów. W wypadku zaburzeń stawu łokciowego, występujących m.in. u tenisistów, w współzależności od typu potrafią one unieruchomić staw, usunąć czy zminimalizować ucisk, zapobiegać tworzeniu urazów lub stanów przeciążeniowych.

Środki na stawy dla sportowców

Jeszcze większą sławą zajmują się także farmakologiczne formy naprawcze tkanki stawowej, uszkodzonej na skutek urazów oraz kontuzji. Polegają one na stosowaniu leków zawierających:

•glukozaminę – a konkretnie jej pochodne: chlorowodorek oraz siarczan i
N-acetyloglukozaminę, jest toż główny element budulcowy tkanek łącznych, w tym tkanki stawowej, jej funkcjonowanie korzystnie wpływa na regenerację tkanki, ma właściwości przeciwzapalne, hamuje dalszej destrukcji uszkodzonych tkanek, ma niski stopień toksyczności oraz duży profil bezpieczeństwa, sygnały niewłaściwe są znikome,

•kwas hialuronowy – naturalny element tkanki stawowej oraz płynu maziowego, utrzymuje elastyczność oraz sprężystość mazi, smaruje powierzchnię tkanki, amortyzuje wstrząsy, redukuje siłę nacisku, może być składany w formie zastrzyków pod kontrolą USG (choć wiąże się to z wielkimi kosztami i możliwością nastąpienia efektów ubocznych) czy środków doustnych,

•chondroitynę – wykorzystywana zwłaszcza w uszkodzeniach tkanki o podłożu zwyrodnieniowym, umożliwia jej wytrzymałość na nacisk, zwiększa lepkość mazi stawowej, blokuje enzymy niszczące chrząstkę, działa przeciwbólowo.

Wykorzystanie w utrzymywaniu stawów w prawej jakości, jak i wspomaganiu leczenia ich urazów znajduje kolagen, czyli białko będące w części tkanek w ludzkim systemie, w tym więcej w chrząstkach, ścięgnach oraz więzadłach. Jego najważniejszą funkcją jest utrzymywanie sprężystości tkanki łącznej i jej odporności na rozciąganie. Oraz choć wraz z wiekiem naturalne mechanizmy syntezy kolagenu w systemie spadają, a rozwija się mechanizm jego destrukcji, to nowe technologie umożliwiają pozyskiwanie tzw. hydrolizatów kolagenu oraz wydawanie ich w suplementach kuracji. Kolagen dla sportowców jest doskonałym sposobem na myślenie o stawy – efektywność robienia tego rodzaju środków w leczeniu zaburzeń stawów została bowiem udowodniona naukowo.

Zdrowa oraz piękna cera uważana jest współcześnie za wyznacznik młodości i atrakcyjności. Producenci kosmetyków, jak także eksperci z branży dermatologicznej poszukują zatem bardziej atrakcyjnych oraz dobrych sposobów na efektywną pielęgnację cery. Składa się, iż zdrowa skóra jest w zasięgu każdego, wystarczy dobrze oraz świadomie o nią zadbać. Codzienna pielęgnacja winna więc uwzględniać parę ważnych elementów mineralnych, które w zdrowy sposób wspomagają kondycję skóry.

Jakie elementy mineralne są potrzebne dla odpowiedniej cery?

Jest szereg substancji, których pozytywne wpływanie na skórę zostało potwierdzone oraz stosowane jest w kosmetologii. Wśród nich wymienić można parę witamin, będących niezbędnymi składnikami wielu kosmetyków oraz pozostałych kosmetycznych środków, wykorzystywanych do pielęgnacji. Witamina E wydaje się jedną z ważnych, ponieważ powszechnie określana jest eliksirem młodości, wykazuje bowiem duże funkcjonowanie hamujące mechanizmy starzenia się skóry. Jej efektywność w środkach kosmetycznych wynika ze możliwości dogłębnego przenikania do powierzchni skóry, w jakich dzięki jej obecności zaczyna się mechanizm odbudowy błony komórkowej. Jest ona wzmocniona, co skutkuje wzrostem elastyczności i jędrności skóry, jak i zoptymalizowaniem jej poziomu nawilżenia. Równie istotnym czynnikiem pielęgnacji skóry jest witamina C – jej dobre wpływanie na cerę wynika ze stymulacji ceramidów, będących komponentem powłoki zrogowaciałej naskórka. Są one winne za stopień nawilżenia skóry, a ich wystarczająca ilość determinuje jędrność oraz spowalnia mechanizmy starzenia. Kwas askorbowy zauważalnie rozjaśnia cerę oraz zwiększa jej koloryt. Witamina C wspiera procesy regeneracyjne, redukuje zmarszczki i poprawia elastyczność oraz walory estetyczne skóry. Co istotne – w środkach kosmetycznych witamina C wykorzystywana jest jako tożsama z rutyną. Kolejną ważną substancją, pozytywnie wpływającą na skórę jest witamina A – uelastycznia skórę, likwiduje zmarszczki i obniża przebarwienia, potęgując również produkcję kolagenu.

Dieta na ładną cerę – które artykuły efektywnie pomogą na zmarszczki?

Pomijając pielęgnację, podejmowaną przez zewnętrzne wykorzystywanie kosmetyków, które w naszym składzie mają wymienione powyżej witaminy, warto zadbać kompleksowo o organizm oraz skórę, jako jego element. Stąd równie istotna okazuje się systematycznie wykorzystywana dieta, która winna uwzględniać zoptymalizowaną zawartość wybranych elementów mineralnych. Witaminę E odnaleźć zatem można w olejach: słonecznikowym, rzepakowym oraz sojowym, jak i w oliwie, kiełkach pszenicy, orzechach oraz migdałach. Mają ją również zielone warzywa. Witamina C powszechnie utożsamiana jest z cytrusami, z kolei rutynę, jako element powszechnie używany w kosmetykach, odnaleźć można w jabłkach, czarnych jagodach i ziołach – dziurawcu, czarnym bzie oraz fiołku trójbarwnym. Ciekawym elementem, który miany jest za swoiste odkrycie kosmetologii, jest kwas migdałowy, który efektywnie niweluje suchość skóry. Stosowany w kosmetykach, w naszej zwykłej formie jest w migdałach, wiśniach oraz morelach.

Zdrowie oraz uroda w każdym wieku – kompleksowa pielęgnacja skóry kosmetykami oraz dietą

Mając świadomość wpływu wspomnianych elementów oraz witamin na kondycję skóry, można świadomie wybierać kosmetyki, weryfikując ich skład pod kątem skuteczności. Warto też pamiętać, iż optymalna pielęgnacja skóry, wraz z prawidłową dietą pomogą kompleksowo zadbać o cerę, co z pewnością wygeneruje efekt odpowiedniej oraz zadbanej skóry. Najistotniejsze w życiach pielęgnacyjnych jest oczyszczanie i nawilżanie, które wspomagane odżywianiem witaminami, pozwoli osiągnąć satysfakcjonujące efekty. Również warto dbać o ochronie skóry przed szkodliwymi elementami zewnętrznymi oraz czerpać z kosmetyków, zawierających dobrze skuteczne filtry. Istota rozsądnej oraz efektywnej pielęgnacji skóry narasta wraz z wiekiem.

Cynk

Cynk bierze wkład w wytwórczości białek, w tym hormonów oraz DNA. Odpowiada również za odpowiedni stan błon komórkowych. Ma funkcjonowanie antyoksydacyjne, dzięki któremu spowalnia mechanizmy starzenia skóry. Uważany jest także za element wspomagający leczenie trądziku. Niedobory cynku doprowadzają do wypadania włosów, zmian skórnych przypominających łuszczycę i pogorszeniu gojenia ran.

Bogatym źródłem cynku są mięsa, ryby, jaja, pełnoziarniste artykuły zbożowe, orzechy oraz warzywa strączkowe. Warto zobaczyć, iż cynk pochodzący z artykułów zwierzęcych jest łatwiej przyswajalny aniżeli cynk zamknięty w artykułach roślinnych.

Selen

Selen jest innym pierwiastkiem o wartościach przeciwutleniających, które zapobiegają przedwczesnemu starzeniu oraz niszczeniu skóry. Zmniejsza również toksyczne funkcjonowanie metali ciężkich w systemie. Niedobory selenu przejawiają się łamliwością włosów oraz paznokci, wzmagają również kłopot wypadania włosów.

Miedź

Ma wielki nacisk na utrzymanie dobrego stanu cery. Bierze wkład w wiązaniu kolagenu oraz elastyny – białek odpowiedzialnych za sprężystość oraz elastyczność skóry. Odpowiada za utrzymanie struktury keratyny, głównego składnika naskórka, włosów oraz paznokci. Jest w również wytwórczości melaniny, barwnika nadającego skórze kolor.

Czas jesienno-zimowy nie rozpieszcza. Niskie temperatury, wiatr, śnieg oraz brak słońca potrafią nadwyrężyć system immunologiczny. Również sami osłabiamy własną wytrzymałość, stosując złe zwyczaje. O ile nie jesteśmy na wrodzony deficyt odporności, możemy znacznie zrobić, żeby rzadziej chorować. Stres, nieregularny sen, zła dieta, brak ruchu czy za duży trening – to najpopularniejsze etiologie osłabienia odporności. Organizm otrzymuje wiele bodźców, które wprawiają go w stres oraz utrudniają działanie. Dobra reklama jest taka, iż nasz system odpornościowy jest w stanie poradzić sobie z wieloma patogenami, gdy dobrze o niego zadbamy.

Jak działa układ odpornościowy?

Wytrzymałość dzieli się na wrodzoną (nieswoistą), z jaką wydajemy się, oraz nabytą (swoistą), która nadaje się w czasie życia. Nabywamy wytrzymałość przez kontakt z określonym patogenem (dolegliwość oraz szczepionkę), dzięki czemu organizm zdecydowanie lepiej radzi sobie z zarazkiem. Komórki układu immunologicznego znajdują się w szpiku kostnym, grasicy, śledzionie, węzłach chłonnych, migdałkach oraz jelitach. Limfocyty B oraz T produkują przeciwciała, zdolne do zniszczenia chorobotwórczych zarazków. Komórki układu odpornościowego żyją niecałe 36 godzin, natomiast mają łatwość regeneracji.

Osłabiony organizm – sygnały

System odpornościowy odpowiada za zwalczanie choroby wywołanych przez mikroorganizmy, bakterie, pierwotniaki, a również tkanki obce oraz nowotwory. Zmniejszenie odporności daje o sobie znać:

• zmęczenie,
• zmęczenie,
• uciski głowy,
• temperatura,
• uciski mięśni oraz stawów,
• zawroty głowy,
• spadek sił witalnych.

Jak te sygnały wydają się co najmniej osiem czy dużo razy w czasu roku, a również jesteśmy na dwa czy więcej zapalenia płuc w czasu roku czy zakażenia zatok o dużym procesie lub również przyjmujemy antybiotyki bez wyraźniej poprawy (od 2 miesięcy czy dłużej), to wielki znak, iż należy lepiej zadbać o wytrzymałość .

Co robić, by wzmocnić organizm?

System immunologiczny winien zadziałać dobrze w pomieszczeniu, gdzie zaatakowała choroba, np. w życiu, uchu, zatokach, płucach, nerkach lub pęcherzu moczowym. Więc najistotniejsza jest profilaktyka, która pozwoli utrzymać energię na pewnym poziomie a nie dopuści do zakażenia. Oprócz kuracji oraz odpowiedniej liczby snu istotny jest dobry ubiór (czapka na głowie oraz gorące obuwie). System odpornościowy ulega osłabieniu nie tylko przez związek z bakteriami oraz wirusami, jednak także substancjami toksycznymi, drażniącymi, alergenami. Poleca się utrzymywać czystość w domu, wymieniać worki z odkurzacza, wietrzyć mieszkanie, nie przesadzać z alkoholem.

Witaminy oraz minerały na wzmocnienie organizmu

Podstawą wzmocnienia odporności jest zbilansowana dieta, pełna świeżych warzyw, owoców, dobrej jakości mięsa, podrobów, nabiału oraz dobrych tłuszczy. Dzięki temu dostarczamy organizmowi komplet witamin oraz minerałów:

• witamina A – wpływa na dojrzewanie komórek immunologicznych. Można ją odnaleźć w podrobach, jajach, serach, maśle, pewnych gatunkach ryb, pietruszce
• witamina C – wzmacnia naczynia krwionośne. Znajduje się w papryce czerwonej, natce pietruszki, chrzanie, jarmużu, brukselce, szpinaku i owocach: porzeczkach czarnych, poziomkach, truskawkach, kiwi, cytryna, pomarańcza oraz grejfrut
• witamina D – wzmacnia kości, utrzymuje równowagę fizjologiczną organizmu. Witaminę można wyszukać w tranie, tłustych rybach morskich, mięsie, podrobach oraz artykułach mlecznych i odnosi się ją, będąc na słońcu
• selen – pobudza pracę komórek odpornościowych (limfocytów T). Można go odnaleźć w podrobach, rybach, artykułach zbożowych oraz roślinach strączkowych
• cynk – dzięki niemu zwiększają się limfocyty T. Cynk znajduje się w czerwonym mięsie, warzywach, szpinaku, orzechach
• żelazo – działa w zmniejszeniu ryzyka choroby, zakażeń, podwyższa czynność bakteriobójczą organizmu. Pierwiastek żelaza znajduje się w ciele oraz jego przetworach, artykułach zbożowych, warzywach oraz owocach (1,2).

Hartuj się

Jeśli jesteśmy zahartowani, naczynia włosowate stają się niewrażliwe na gwałtowne zmiany ciepłoty. To dzięki gimnastyce naczyń, która polega m.in. na kontrolowanym narażaniu się na wielkie zmiany temperatur, np. w saunie lub w kąpieli w zimnej wodzie.Modelową wytrzymałość mają ludzie morsy. Ich system naczyniowy jest mało wyczulony na chłód, przez co nie blokuje dopływu krwi oraz nie hamuje reakcji odpornościowej. Niektórzy sugerują, żeby rozpocząć od chodzenia po byciu w negliżu. Wpierw przez kilka dni w temperaturze pokojowej, czyli 20-24 st. C. Następnie dzielimy się przy 15-17 st. C. Gdy przyzwyczaimy się do chłodu, na parę minut wychodzimy na dwór rozebrani, a nie nadzy. Gdy przejdziemy suchą zaprawę, możemy rozpocząć hartowanie wodą. Wpierw trzyminutowy masaż gąbką zamoczoną w wodzie o temp. 35 st. C. Powoli wydłużamy okres nacierania oraz schładzamy wodę. Można również rozpocząć od kąpieli w ciepłej wodzie. Co dwa-trzy dni temperaturę zmniejszamy o jeden stopień, schodząc do 18 stopni. Hartowanie to też chodzenie szybkim krokiem, bieganie, jeżdżenie na rowerze.

Winogrona to owoce, których stronie są doceniane od tysiącleci. Ta długowieczna roślina zabezpiecza przed dolegliwościami cywilizacyjnymi, m.in. przed nadciśnieniem tętniczym lub rakiem. Poza tym z winnych jagód powstaje najodpowiedniejsze wino, zdrowy olej oraz smaczne rodzynki. Sprawdź, jakie jeszcze wartości mają winogrona oraz jakie znalazły wykorzystanie.

Winogrona to owoce, których wartości były popularne już 5 tys. lat p.n.e. Wtedy znalazły wykorzystanie m.in. jako sposób na chorób układu pokarmowego, skaleczenia oraz rany. Właściwości winogron doceniła również współczesna medycyna niekonwencjonalna – powstał chociażby jej specjalny dział, który nosi nazwę ampeloterapia, czyli leczenie winogronami, sokiem winogronowym, a chociażby winem. Nic dziwnego – winogrona są skarbnicą witamin oraz elementów mineralnych. Mają witaminy C oraz A, witaminy z grupy B, potas, fosfor i wapń, magnez, cynk, miedź, żelazo. Także należą do nielicznych owoców zawierających jod – konieczny dla działania tarczycy. Są też zasadotwórcze, co pomaga w pozbyciu się nagromadzonych w systemie kwasów.

Winogrona zabiją komórki rakowe

Winogrona zawdzięczają swoje antynowotworowe właściwości flawonoidom, które wybierają się w pestkach, skórkach oraz szypułkach winogron, a również witaminom C oraz A. Flawonoidy, jak także witaminy C oraz A, to naturalne przeciwutleniacze (odmiennie antyoksydanty), które wymiatają z organizmu wolne rodniki, winne m.in. za rozwój chorób nowotworowych. Jak wychodzi z dotychczasowych badań naukowców, ekstrakt z nasion winogron efektywnie niszczy komórki rakowe w hodowli, m.in. raka skóry, sutka, jelita, płuc, żołądka, prostaty. Z kolei amerykańscy naukowcy na łamach pisma „Clinical Cancer Research”, przekonują, iż wyciąg z nasion winogron przyczynia się do śmierci komórek nowotworowych odpowiedzialnych również za białaczkę. Xianglin Shi z University of Kentucky wraz z kolegami z zespołu badawczego oceniali funkcjonowanie innych dawek ekstraktu z nasion winogron na naturalne komórki nienowotworowe oraz komórki białaczki (w laboratorium). Zaobserwowali oni, iż u 75 proc. komórek białaczki dochodzi do apoptozy (zaprogramowanej śmierci komórkowej) po 24 godzinach od podania wyciągu z nasion winogron. Również ekstrakt nie uszkodził zdrowych komórek. Naukowcy dowiedli także, iż ekstrakt z nasion winogron aktywuje w celach nowotworowych białko JNK, które kieruje komórki na drogę apoptozy. Nie określa to natomiast, iż jedzenie winogron pomoże konkretnym osobom pokonać raka – zaznaczają naukowcy. Natomiast jedzenie winogron i innych owoców, a również warzyw, z pewnością wspomoże zapobiegać wzrostowi nowotworów.

Winogrona potrafią zapobiec wadom serca oraz cukrzycy

Naukowcy z Uniwersytetu Michigan na łamach serwisu EurekAlert przekonują, iż zielone, czerwone oraz czarne winogrona pomagają obniżyć ciśnienie krwi oraz ograniczyć wytrzymałość na insulinę, a co za tym idzie – zmniejszają ryzyko wzrostu chorób serca oraz cukrzycy. Zdaniem naukowców jest toż zasługa zawartych w winogronach fitochemikalii, czyli substancji czynnych pochodzenia roślinnego, które wykazują funkcjonowanie przeciwutleniające. Pomimo, iż analizowania były wykonywane na szczurach, naukowcy przypuszczają, iż spożywanie winogron ma podobnie korzystny nacisk na ludzi. Inni naukowcy twierdzą, iż najskuteczniej przed postępem chorób układu sercowo-naczyniowego zabezpieczają ciemnofioletowe winogrona, bo mają najwięcej flawonoidów. Są toż substancje, które podwyższają stopień „dobrego” cholesterolu HDL i hamują utlenianie „złego” cholesterolu LDL, zapobiegając tym samym miażdżycy, a dalej rozwojowi chorób, takich jak udar mózgu lub zawał serca.

Winogrona a odchudzanie

Winogrona potrafią wesprzeć mechanizm odchudzania, ponieważ zamknięty w nich resweratrol wspiera redukcję wagi ciała. Naukowcy przekonują, iż resweratrol zwiększa mechanizm rozpadu tkanki tłuszczowej. Także udowodniono, iż wykorzystywanie resweratrolu poprawia insulinowrażliwość komórek, w efektu czego możliwa jest regulacja poziomu glukozy oraz insuliny, co pośrednio oddziałuje dobrze na zmniejszenie wagi oraz ilość tkanki tłuszczowej w systemie. Najwięcej resweratrolu zawiera skórka czarnych winogron. Osoby na diecie odchudzającej powinny natomiast jadać winogrona z umiarem, bo należą do owoców dosyć kalorycznych: porcja 100 g to 69 kcal.

Winogrona a cukrzyca

Winogrona mają mały indeks glikemiczny (IG= 45), natomiast pomimo to cukrzycy winni ich unikać. Mają bowiem sporo (12-25 proc.) cukru, zwłaszcza łatwo przyswajalnej glukozy oraz fruktozy. Warto wiedzieć, iż kiść winogron zawiera ok. 5 kostek cukru.

Winogrona – wykorzystanie w kosmetyce

W winogronach można odnaleźć dużo miedzi, chromu oraz cynku – pierwiastków, które oddziałują na elastyczność skóry. Z kolei zamknięty w nich potas decyduje o jej jędrności. Zaś mangan oraz żelazo, których także nie brakuje w tychże słodkich owocach, nadają cerze ładny, zdrowy koloryt. Warto wiedzieć, iż elementy te, w związaniu z witaminą C, działają jak środek: łagodzą stanu zapalne oraz podrażnienie naskórka. Także winogrona redukują zbytnie wydzielanie sebum, więc są częstymi składnikami kosmetyków przeznaczonych do pielęgnacji skóry tłustej. Naukowcy dowiedli, iż garść świeżych liści winorośli dodana do ciepłej wody działa odtruwająco oraz oczyszczająco na skórę. Taka kąpiel polecana jest szczególnie wieczorem, bowiem odpręża oraz poprawia usposobienie.

Starzenie się skóry jest prawdziwym procesem, polegającym na zmniejszeniu aktywności komórek zdolnych do regeneracji organizmu. Zależy ono od jakości genów, jednak również elementów zewnętrznych. Oznaką starzenia się jest strata wiotkości skóry, niejednokrotnie wokół oczu oraz ust. Na te zmiany można natomiast oddziaływać a je opóźnić.

Gdy rozpoczyna się starzenie skóry?

Sucha oraz podrażniona skóra to właśnie jeden z bardzo charakterystycznych symptomów starzenia się. Mechanizm tenże zaczyna się już blisko 25. roku życia, a bardzo dotkliwie działa po 45. roku życia. Odpowiadają za to m. in. wolne rodniki, czyli atomy czy cząstki, które zmieniają strukturę oraz pracy białek, lipidów, kwasów tłuszczowych. Wynikiem są mutacje oraz śmierć komórek. Drugą etiologią jest stres oksydacyjny, który zaburza równowagę pomiędzy reakcjami wolnorodnikowymi a umiejętnością naprawy uszkodzeń przez organizm.

W który sposób skóra stoi się sucha?

W systemie dosyć wcześnie rozpoczyna się zmniejszać produkcja hormonów odpowiedzialnych za regenerację skóry. Na starcie zniszczenia są nieznaczne, a skóra wraca do ostatniego stanu. Z czasem zmiany są jeszcze bardzo ważne. Po czterdziestym roku życia, w okresie przeżywania menopauzy, u kobiety drastycznie maleje stopień estrogenów, progesteronu i kolagenu oraz elastyny. To wszystko sprawia, iż skóra staje się cieńsza oraz mniej sprężysta.

Jakie elementy działają na podrażnienie skóry?

Na suchość skóry mają nacisk elementy wewnętrzne:

• geny,
• obecność chorób dermatologicznych (m.in. atopowe zapalenie skóry),
• dolegliwości długotrwałe, tj. dolegliwości tarczycy,
• biologiczne starzenie się skóry.

I elementy zewnętrzne:

• nieodpowiednia pielęgnacja skóry,
• wykorzystywanie leków odkażających na podstawie alkoholu,
• niska gorączka,
• mała wilgotność powietrza.

Cera sucha – jak o nią dbać?

Wiek nie jest ważną sprawą co do stanu skóry, bo możemy działać na jej stan za pomocą właściwych nawyków. Przede wszystkim warto unikać elementów, które aktywują wolne rodniki:

• stres,
• palenie papierosów,
• wykorzystywanie nieodpowiednich kosmetyków,
• bycie w klimatyzowanych wnętrzach.

Cera sucha jest cienka, niezwykle napięta, blada, powszechnie widać na niej naczynia krwionośne. Najlepiej udać się do lekarza dermatologa, który wybierze kosmetyki przeznaczone do pielęgnacji tego rodzaju cery (najlepiej hipoalergiczne). W pielęgnacji cery liczy się nie tylko gruntowne oczyszczenie, jednak także tonizowanie oraz nawilżanie. Istotne, by doprowadzić do regeneracji naskórka oraz zatrzymać utratę wody z powierzchni skóry.

Stres

Stres oraz rozciągnięcie oddziałują na zwiększoną produkcję adrenaliny we krwi. Adrenalina zaś przekierowuje strumień krwi z dala od skóry, co obniża dopływ tlenu do skóry. Z czasem może to iść do takich efektów, jak zmatowienie skóry, strata elastyczności oraz nadczynność gruczołów łojowych prowadząca do zaistnienia trądziku. Po dłuższym okresie stres może skutkować oznaki przedwczesnego starzenia się oraz depigmentacji, ponieważ naturalny mechanizm regeneracyjny skóry ulega osłabieniu. Skutkuje to wolniejszym tempem obrotów komórkowych, a to nowe komórki skóry potrzebują dużo czasu na dojście do powierzchni skóry.

Palenie papierosów

Efekty palenia połączone są z przedwczesnym starzeniem, bruzdami oraz zmarszczkami. Nikotyna osłabia naczynia krwionośne dostarczające krew do tkanek, pozbawiając ich tym jednym niezbędnego tlenu oraz pozostawiając skórę matową oraz szarą. Palenie niszczy witaminy z grupy B oraz C, jakie są istotne dla odpowiedniej skóry. Palenie zwiększa również wielkość porów na powierzchni skóry oraz przyczynia się do występowania zmarszczek wokół oczu oraz ust.

Jak zachować zdrowie oraz urodę na dłużej?

Oprócz właściwej pielęgnacji skóry, istotna jest mocna oraz zbilansowana dieta:

1.Wypijanie wielkiej liczby płynów (2-3 litry dziennie).

2.Jedzenie wielkiej liczby pożywienia bogatego w antyoksydanty:

• ryby, zwłaszcza dorsz (selen, który zabezpiecza skórę przed uszkodzeniami słonecznymi), tuńczyk (zawiera kwasy tłuszczowe omega-3 oraz miacyny, które pomagają skórze likwidować krosty oraz zaczerwienienia) i sardynki (źródło kwasów omega-3, zabezpiecza skórę przed szkodliwym promeniowaniem UV),
• zdrowe tłuszcze – olej sezamowy, czyli źródło naturalnych antyoksydantów. Możny w witaminę F oraz witaminę E. Wzmacnia organizm, zmniejsza stopień cholesterolu we krwi, obniża stany zapalne stawów oraz skóry, wykazuje funkcjonowanie przeciwrakowe. Wykorzystywany profilaktycznie w zapobieganiu miażdżycy,
• warzywa: marchewka (źródło witaminy A, pomagającej w życiu pięknej oraz odpowiedniej skóry, włosów oraz paznokci), ogórki (uczestniczą w zachowaniu sprężystości skóry oraz redukcji zmarszczek), pomidory (działa dobrze nie wyłącznie na skórę, blokując występowanie rys oraz plam słonecznych, jednak również zapobiegają wadom serca, obniżają stopień cholesterolu),
• owoce: borówki (są największym źródłem przeciwutleniaczy. Zjedzenie porcji 100 g daje odpowiedniejsze rezultaty aniżeli kolejne warzywa oraz owoce), wyciąg z żurawiny (ma wartości antyseptyczne oraz hamuje żółknięciu zębów) oraz mango (bogate źródło witaminy C),
• jajka (źródło żelaza oraz biotyny, które działają na dobry wygląd skóry oraz jej gładkość),
• orzechy oraz ziarna słonecznika. Orzechy brazylijskie są bogatym źródłem selenu, a również efektywnie hamują mechanizm starzenia oraz pomagają usunąć toksyny z organizmu. Ziarna słonecznika uczestniczą w zachowaniu elastyczności skóry, polecane kobietom zwłaszcza w stanie menopauzy.

Twoje dziecko ciągle choruje, wiecznie ma katar, kaszel oraz temperaturę? Być może jego system odpornościowy potrzebuje wsparcia. Na wesele są sposoby, żeby wzmocnić wytrzymałość u dziecka oraz sprawić, iż nie będzie tak powszechnie łapać choroby. System odpornościowy (immunologiczny) uzyskuje pełnię możliwości obronnych dopiero ok. 6.–7. roku życia. Do tego czasu rozwija się rozpoznawać zarazki oraz sobie z nimi radzić. Niestety, nie zawsze może efektywnie zareagować. Przedszkole oraz szkoła służą infekcjom nie tylko więc, iż łatwiej tam o kontakt

z chorą osobą. Rozłąka z rodzicami to dla dziecka duży stres, który jest pewnym z ważniejszych elementów obniżających wytrzymałość. Sporadyczne choroby to rzecz normalna. Sytuacja staje się poważna, jeśli dziecko cierpi prawie bez przerwy. Ciągłe zakażenia dróg oddechowych prowadzą do obniżenia odporności. Zwykłe przeziębienie może się wtedy skończyć powikłaniem, np. zapaleniem mięśnia sercowego.

Choroby u dziecka: pamiętaj o szczepionkach

Wszystkie dzieci, a szczególnie te powszechnie chorujące, warto zaszczepić przeciwko pneumokokom i grypie. Szczepionki podniosą wytrzymałość, ponieważ organizm dziecka po szczepieniu produkuje więcej przeciwciał odpornościowych. Innym typem szczepionek są szczepionki wzmacniające. Mają formę zawiesiny czy pastylki z cząsteczkami bakterii niejednokrotnie wywołujących dolegliwości. System immunologiczny dziecka „trenuje” na nich, jednak żadna z nich nie pozwala wytworzyć tzw. pamięci immunologicznej, czyli ich funkcjonowanie kieruje się tylko wówczas, gdy maluch je stosuje. Takie szczepionki stosowane są czy doustnie (Luivac, Ribomunyl), czy w zastrzykach (Polyvaccinum, TFX), a pewne mają formę sprayu do nosa (IRS 19). Szczepionkę zawsze dobiera specjalista, dostępne są wyłącznie na receptę.

Choroby u dzieci: urozmaicaj dietę

Jeśli dieta jest za uboga, organizm nie ma siły produkować właściwej liczby limfocytów (białe ciałka krwi winne za zwalczanie drobnoustrojów). Dieta winna obfitować w efekty oraz warzywa mające wielu witaminy C, która wspiera walkę z wirusami. Jej najlepszym źródłem jest czarna porzeczka, natka pietruszki, kiwi, kiszona kapusta, pomarańcze, grejpfruty. Dziecko winno spożywać również chude mięso, jaja, nabiał oraz morskie ryby dostarczające elementów działających przeciwzapalnie. Istotnym elementem kuracji są artykuły bogate w witaminę A (hamuje zakażeniom) – marchew, morele, brzoskwinie, a również te z witaminami z grupy B, które wzmacniają organizm – można je odnaleźć w warzywach strączkowych, bananach, śliwkach oraz figach. Potrzebne dla odpowiedniej pracy układu immunologicznego jest żelazo – element czerwonych ciałek krwi. Żelazo jest w czerwonym mięsie, soi, zielonych warzywach. Wytrzymałość poprawi również wzbogacenie posiłków w artykuły z probiotykami (jogurt, mleko acidofilne) oraz prebiotykami (są w bananach, szparagach, cebuli, czosnku).

Choroby u dzieci: hartuj metodą ciepło-zimno

Gwałtowne zmiany ciepłoty uczą organizm, jak jest sobie radzić ze koleją pogody. Na spacerze w chłodny, bezwietrzny dzień zdejmij dziecku czapkę – wpierw na 5, po paru dniach na 10 minut. Po domu niech biega boso. Wieczorem, po kąpieli natrzyj dziecku stopy chłodną wodą.

Hartuje także zmiana klimatu. Jeśli organizm musi się dostosować do nowych warunków atmosferycznych, mobilizuje wszystkie siły, dzięki czemu narasta wytrzymałość. Najlepiej jest wyjechać z dzieckiem zimą w wielkie góry, gdzie powietrze jest rozrzedzone. Zmusza to system do podniesienia wytwórczości krwinek czerwonych oraz wzmacnia organizm.

Choroby u dzieci: zrób testy uczuleniowe

Specjaliści szacują, iż blisko 70 proc. dzieci leczonych z względu nawracających zakażeń górnych dróg oddechowych w tle ma nadwrażliwość czy astmę. Lekarzy w błąd wprowadzają katar oraz kaszel będące nie tylko symptomem dolegliwości, jednak także uczulenia, m.in. na roztocza kurzu. To, lub dziecko jest alergikiem, sprawdzić może alergolog, który zleci wykonanie testów uczuleniowych oraz na ich bazie postawi diagnozę.

Choroby u dzieci: zachęcaj do spacerów

Nie kup dziecku ciągle oglądać telewizji oraz pracować na laptopie. Systematycznie winno 2–3 godziny spędzić na dworze. Ruch na świeżym powietrzu sprawia, iż krew krąży szybciej, a organizm łatwiej uczy się do zmiany temperatur. Błony śluzowe gardła oraz nosa są dobrze nawilżane, a zatem są lepszą barierę dla drobnoustrojów. Gdy tylko możesz, zabieraj dziecko na spacer do iglastego lasu. Jest w nim specyficzny mikroklimat za sprawą olejków eterycznych wydzielanych przez sosny oraz świerki. „Podrażnione” przez elementy olejków drogi oddechowe lepiej się oczyszczają, dzięki czemu ciekawsza jest też wymiana gazowa w pęcherzykach płucnych.

Choroby u dzieci: chroń przed przegrzaniem

Za gorąco ubierany kilkulatek ma niesprawny system termoregulacji – szybko marznie oraz niewłaściwie znosi zmiany ciepłoty. Od chłodu naczynia krwionośne w jego gardle kurczą się, a niedokrwiona oraz wyschnięta śluzówka zaprzestaje być barierą dla wirusów. Żeby przyzwyczaić dziecko do mniejszej temperatury, na dwór ubieraj je szybko aniżeli siebie. Staraj się, żeby gorączka w miejscu nie przekraczała 20°C. Do przedszkola czy szkoły ubieraj dziecko na cebulkę – żeby potrafiło się rozebrać, jeśli zrobi mu się gorąco.

Poszukując sposobów na drogą oraz zdrową cerę, pozbawioną oznak starzenia, zdecydowanie należy zwrócić uwagę na specyficzne właściwości witaminy E. Uznawana za witaminę młodości, wykazuje ona bowiem efektywne funkcjonowanie nawilżające, odżywiające i odmładzające skórę. Wyniki jej przypisywania są zauważalne oraz trwałe, a jej obecność w kosmetykach oraz codziennej diecie wspiera działanie organizmu oraz pozytywnie działa na kondycję skóry. Na czym polega fenomen witaminy E oraz z czego wynika jej efektywność?

Witamina E w kosmetyce – naturalny element o dużej mocy

Warto zaznaczyć, iż witamina E nie stanowi pojedynczej cząstki, jednak wiąże się z ośmiu związków, których struktura jest podobna – określane tokoferolami, związki te wykazują ważne funkcjonowanie dla kondycji skóry. Witamina ta hamuje utlenianiu białek, lipidów i PODŁOŻA w ludzkim systemie, co znaczy, iż przeciwdziała ich niszczeniu. Jej wykonanie nie jest zatem wyłącznie objawowe – witamina dociera w głębokie, newralgiczne powłoki skóry oraz tam efektywnie niweluje oznaki jej starzenia. Zdolność dogłębnej penetracji bariery lipidowej skóry składa się najistotniejsza w nawiązaniu do pielęgnacji. Witamina E wzmacnia oraz uszczelnia błonę komórkową, co sprzyja zachowaniu odpowiedniego poziomu wody – skóra pozostaje nawilżona oraz jędrna, pozbawiona oznak nadmiernej suchości. Ważną funkcję, odgrywaną w ludzkim systemie przez witaminę E można motywować jej wkładem w ciągach metabolicznych. Składa się bowiem, iż jej deficyt że w ekstremalnych wypadkach skutkować schorzeniami neurologicznymi oraz procesami degeneracyjnymi w mózgu, które pojawiają się w czasie starzenia. Obecność wspomnianych tokoferoli, zawartych w witaminie E efektywnie zabezpiecza organizm człowieka przed szybkim oraz postępującym starzeniem – podstawą tej warty jest neutralizacja wolnych rodników.

W czym jest witamina E? Kompleksowe wspomaganie zdrowia dietą

Pielęgnacja skóry w celu opóźnienia procesów starzenia jest jednym z elementów kompleksowej trosce o jej stan. Witamina E winna być też dostarczana organizmowi w formie zwykłej – jako element codziennej, dobrze zbilansowanej kuracji. Należy wiedzieć, iż źródłem witaminy E są roślinne oleje, orzechy i zielone warzywa liściaste. Mają ją również ryby, ziarna zbóż oraz kiełki pszenicy, nasiona i zielony groszek. Naturalna witamina E dostępna jest zatem w systematycznie spożywanych posiłkach, dzięki czemu możliwe jest jej kompleksowe działanie na cały ludzki organizm – witamina ta zabezpiecza przed powstawaniem miażdżycy, pobudza system immunologiczny i zmniejsza ryzyko zaistnienia chorób neurodegeneracyjnych, pojawiających się w dojrzalszym wieku. Jej działanie jest to holistyczne a nie zmniejsza się wyłącznie do obszaru kremy oraz dermatologii. To istotne, ponieważ piękna cera uzależniona jest nie tylko od wykorzystywanych kosmetyków, ale także od prowadzonego stylu życia, w tym i od preferowanej kuracji – warto zatem dostarczać organizmowi odpowiednich liczby tej dobroczynnej witaminy w dowolnej formie.

Witamina E funkcjonowanie – efektywność witaminy młodości w grze z oznakami starzenia

Specyfika oddziaływania omawianej witaminy na skórę generuje jej liczne bycie w rozmaitych kosmetykach, dedykowanych skórze – znajduje ona wykorzystanie w kremach oraz balsamach, które efektywnie zapobiegają tworzeniu oznak starzenia. Efektywność ta bazuje na dogłębnym przenikaniu witaminy E oraz działaniu u podstaw niekorzystnych zmian w strukturze skóry. Witamina E wykorzystywana jest w leczeniu trądziku oraz egzemy jest też aktywnym elementem w filtrach przeciwsłonecznych. Efektywnie zmniejsza rozdrażnienia oraz poparzenia słoneczne, działa przeciwzapalnie i niweluje obrzęki. Zauważalnie poprawia elastyczność skóry, odżywia ją, koi oraz wygładza i ujędrnia. Także niweluje przebarwienia. W kontakcie z tak rozległym funkcjonowaniem oraz niezaprzeczalną skutecznością wykorzystywana jest witamina E na twarz i skórę w różnych częściach ciała, stając się elementem środków przeciwstarzeniowych, nawilżających, łagodzących oraz regeneracyjnych.

Deficyt witaminy E

Deficyt tego elementu u ludzi daje się bardzo rzadko. Chorobami połączonymi z hipowitaminozą E są: spadek poziomu tej witaminy w osoczu krwi, przyspieszony rozpad krwinek czerwonych i dystrofia mięśniowa u osób dorosłych. Wśród dzieci z niską wagą urodzeniową w stanach braku witaminy E pojawiają się także: zwiększona nadwrażliwość na toksyczne funkcjonowanie tlenu, zwiększona zlepialność płytek krwi, schorzenia nerwowo-mięśniowe i zahamowanie wzrostu naczyń krwionośnych w oku prowadzące do ślepoty.

Przedawkowanie witaminy E

Wszystko co jest używane w nadmiernych ilościach jest groźne dla organizmu. Tak samo dotyczą wszystkie witaminy, w tym także witamina E. Witaminy że jest przedawkować, gdy dostarczane są wyłącznie w jedzeniu. Gdy bierzemy suplementy, należy zwracać uwagę na ilość podaną na opakowaniu. Nadmiar witaminy E może iść do krwawień oraz osłabienia. Ze powodu na fakt, iż witamina E rozpuszcza się w tłuszczach, niezwykle szybko można ją przedawkować.

Wiele osób ostatnio boryka się z uczuciem nadmiaru obowiązków oraz brakiem czasu do ich zrobienia. To pewny paradoks: ludzie podnieśli jakość swojego życia, jednak również sami windują swój stopień lęku, mając na nasze barki więcej obowiązków, aniżeli są w stanie udźwignąć. Stres jest nieodłącznym elementem życia. Może dotyczyć naszego działania również na niwie rodzinnej, jak i zawodowej. Zwłaszcza odczuwalny jest w ostatnich czasach, gdzie każdego dnia zmagamy się z nawałem obowiązków, kończącymi się terminami oraz brakiem czasu. To wszystko może potęgować odczucie lęku, który może w negatywny sposób wpływać na swój organizm. Jak to efektywnie radzić sobie ze stresem? Jakie działania warto rozpocząć, by zminimalizować długotrwały stres oraz sprawić, by nas nie paraliżował?

Czym jest stres?

Choć pojęcie lęku po raz pierwszy pojawiło się w latach 50-tych zeszłego stulecia, to do dzisiaj nie udało się wypracować natomiast jednolitej nazwy tego zjawiska. Stres niejednokrotnie nazywany jest jako reakcja organizmu na nacisk elementów zewnętrznych, które są niebezpieczeństwo dla naszej stabilności czy ją naruszają. Elementy te w dosyć ważny sposób oddziałują na nasz stan zdrowia oraz potrafią posiadać swoje negatywne następstwa. Ma na tym przede wszystkim psychika człowieka.

Lub to dotyczy Ciebie?

Prawdopodobnie oraz Ty borykałeś się z podobnymi dylematami. Lub konferencja mogła być doskonale zorganizowana? O ile efektywniejszy mógł być program szkoleniowy lub system wynagrodzeń dla menedżerów? Jak inspirujący jest esej, który piszesz? Na ile motywujące jest spotkanie z personelem? Jak potrzebna jest reorganizacja? Oraz to pytanie: Którą ilość dodatkowych informacji należałoby zastosować, żeby udoskonalić te projekty? Odpowiedź: nieskończoną ilość niezwykle szybko dostępnych, przynajmniej teoretycznie, informacji z internetu. Z różnej strony, brak ograniczeń może generować dodatkową ilość pracy dla wszystkiego z nas. Mnóstwo z celów, jakie dziś stawiają sobie organizacje, wymaga międzydziałowej komunikacji, kooperacji oraz zaangażowania. Nasze indywidualne stanowiska pracy odchodzą w niepamięć, a wraz z nimi luksus braku potrzeby czytania e-maili „do wiadomości” otrzymywanych z zakresu marketingu, kadr lub jakiegoś zespołu stworzonego ad hoc do cieszenia się konkretnym projektem.

Walka ze stresem

Jak radzić sobie ze stresem w pracy? To powszechnie zadawane pytanie oraz od przyjętej strategii będą zależały koszty, jakie poniesiemy, by powstały stres zniwelować czy zupełnie usunąć.

Są dwa procesy redukowania lęku:

• skierowany na zadanie,
• skierowany na regulację emocji.

Oba mechanizmy w rozwiązaniu sytuacji stresowej składają się na siebie oraz wzajemnie uzupełniają. Z powyższych procesów wydają się określone strategie pokonywania lęku. W rozumieniu jednej z częściej wykorzystywanych, rozciągnięcie nerwowe może być zredukowane na trzy rozmaite sposoby. Po pierwsze, przez inicjowanie aktywności mających na celu wyjście zaistniałego kłopotu. Po drugie, polegający na zminimalizowaniu napięcia emocjonalnego przez skupienie się na swoich emocjach oraz odczuciach. Może dochodzić tutaj do fantazjowania oraz myślenia życzeniowego. Po trzecie, przez unikanie sytuacji stresowej. W ostatnim wypadku osoba chcąca zminimalizować stres odcina się od zaistniałej sytuacji, nie myśli o niej. Jest to właśnie zwana strategia ucieczki.

Efekty lęku

Stres może oddziaływać na organizm również korzystnie, jak i niekorzystnie. Pozytywny stres to właśnie nazywany eustres. Może stanowić on stosowany jako bodziec, zachęta do działania, która zachęca do działania pewnych pracy oraz może mieć korzystny nacisk na stan zdrowia. Tak negatywny stres, czyli distress zwykle charakteryzuje się odmiennym działaniem. Paraliżuje, powoduje odczucie stresu, strachu. Może doprowadzać do poczucie niespełnienia potrzeb, co z kolei może rodzić frustrację, a w ekstremalnych wypadkach doprowadzać chociażby do depresji.

Formy na stres

Dobrym wyjściem wspomagającym trudną walkę ze stresem jest wykorzystywanie muzykoterapii, technik relaksacyjnych czy przebywanie w psychoterapii. Dobrze w redukcji lęku sprawdzają się również grupy wsparcia. To formy, które potrafią wesprzeć nasze style radzenia sobie z ważnymi sytuacjami. Więc warto z nich stosować oraz śledzić wyniki, które przynoszą.

Podsumowanie

Nie posiada zdolności całkowitego wyeliminowania lęku z własnego życia. Ważne jest, by nie dopuścić do sytuacji, w której będzie paraliżował nasze życia oraz doprowadzał do groźnych konsekwencji zdrowotnych, pomiędzy innymi takich jak depresja. Są trzy podstawowe strategie radzenia sobie ze stresem. Podjęcie działań prowadzących do rozwiązania kłopotu, skupienie się na swoich emocjach a tym jednym zminimalizowanie napięcia czy unikanie sytuacji stresowej.To, którą formę wybierzemy oraz która będzie przynosiła najodpowiedniejsze efekty zależy od nas samych. Warto powstałe rozciągnięcie nerwowe redukować muzykoterapią, technikami relaksacyjnymi. Gdy to nie pomaga, sięgnijmy po psychoterapię czy zacznijmy działać w zajęciach grupowych. Stres, a zwłaszcza tenże długotrwały może mieć przykre konsekwencje zdrowotne dla naszego organizmu. Nie zapominajmy o tym. Im szybciej podejmiemy pewne działania, tym tak dla nas.