Powszechnie wiadomo, że urbanistyka nie jest wcale nauką nową, wręcz przeciwnie, zrodziła się już dawno temu. Jak dawno? Otóż ten fakt zaskoczy z pewnością niejednego z czytelników. Urbanistyka była na naprawdę zaawansowanym poziomie, już około VII wieku przed naszą erą. Tak, fakt ten naprawdę zdumiewa, ale i wzbudza podziw, że w czasach, kiedy ludzkość musiała tworzyć miasta własnymi rękoma, miała jeszcze pomysł, by zastanawiać się nad ogólną koncepcją. A trzeba przyznać, że koncepcje z tamtego okresu są naprawdę genialne. Uwzględniają bowiem nie tylko cechy takie jak praktyczność, funkcjonalność czy logistyczne rozplanowanie. Uwzględniają również i aspekt reprezentacyjny- bo starożytne miasta z pewnością były bardzo reprezentacyjne, a dowodów na to nie trzeba szukać daleko. W starożytności dominowała głównie koncepcja szachownicy- miasta z góry przypominały szachownicę, a efekt ten osiągani poprzez odpowiednie rozmieszczenie poszczególnych budynków oraz ułożenie tras, pełniących wtedy funkcje dróg. Wraz z upływającym czasem, wraz z rozwojem cywilizacji i innych dziedzin ludzkiego życia, rozwijała się także i urbanistyka, która z czasem stała się tak dalece zaawansowana, że zyskała sobie miano sztuki planowania.
