Praktycznie dla każdego rodzica na świecie stan zdrowia jego dziecka jest absolutnie najważniejszym i priorytetowym zadaniem. Rodzice zupełnie naturalnie chorobę dziecka lub brak możności zadbania o jego kosztowną rehabilitację odbierają niejednokrotnie jako własną porażkę i nie wywiązanie się z obowiązków rodzicielskich. Dzieci chorujące na poważne choroby genetyczne czy zapadające w młodym wieku na nieuleczalne choroby praktycznie zawsze wywierają na swoją rodzinę wielki wpływ i wyciągają z niej mobilizację oraz to, co najlepsze w nich, do opieki i zajmowania się procesem leczenia. Mało którzy rodzice gotowi są oddać własne dziecko w sytuacji, gdy dowiadują się o rozpoznaniu o niego jakieś poważnej choroby a w większości krajów nawet prawo zabrania takiego traktowania dzieci. Jako istoty wyjątkowo zależne od działań i decyzji podejmowanych przez dorosłych, dzieci nie mają możliwości bronić się samemu przed niesprawiedliwością czy leczyć swoje choroby. Obowiązki te nakładane są więc na dorosłych.
